Ten rok został ogłoszony rokiem dbałości o siebie. A Ty jak o siebie dbasz? Masz świadomość swojego ciała, skóry? Czy wiesz, co Ci szkodzi, co możesz jeść? Każdy z nas jest indywidualna jednostką, a Ty poznałeś siebie? Czy wiesz, że obraz naszego zdrowia jest widoczny na naszej skórze? Jak często się badasz? Kiedy ostatni raz to robiłaś (łeś)? Twoje zdrowie jest tylko w Twoich rękach!

INSULINOOPORNOŚĆ, to pierwszy krok do spowodowania przewlekłego stanu zapalnego w naszym organiźmie, cukrzycy, chorób serca, raka i wszystkiego, co jest związane z nadmiarem cukru w organizmie i brakiem ruchu. To zjawisko w szybkim tempie może pogorszyć nasz stan zdrowia.

Nasze ciało potrafi utrzymać poziom cukru w wąskim zakresie, jedną z metod kontroli jest nawet grzyb Candida, który żywi się cukrem i może stać się lampką alarmową, gdy za bardzo przerasta. Przerost Candidy może wskazywać na insulinooporniść. Większość z nas nie posiada świadomości, że insulinooporność jest pewną drogą do cukrzycy i innych śmiertelnych chorób (!!!).

Co to jest???

Jest to stan zmniejszonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny, który dotyczy regulacji stężenia glukozy. Ile razy człowiek spożywa dużo cukru, ciało produkuje insulinę, która ma za zadanie rozprowadzenie nadmiaru cukru z żył do komórek organizmu. Jeśli nie jesz w tym czasie ani wcześniej, więcej niż 10% tłuszczu, trzustka daje sobie radę z produkcją odpowiedniej ilości insuliny i cukier idzie spokojnie do komórek.

Jeżeli natomiast mamy za dużo tłuszczy i cukru w diecie, cukru zaczyna przybywać we krwi, gdyż tłuszcz tworzy film na ściankach. Do jakiegoś czasu insulina daje sobie radę, ale gdy cukru stale przybywa komórki stają się zbyt wyczerpane i hamują insulinę, w następstwie czego insulina nie może doprowadzić glukozy do komórek, które zostają pozbawione energii ( senność po jedzeniu).

Glukoza nie może dostać się do komórek a stężenie cukru we krwi wzrasta zbyt wysoko. Nasze ciało obniża poziom cukru do bezpiecznego dla nas poziomu, poprzez przekształcenie glukozy w tłuszcz, który ma zostać przechowany.

Jest to bardzo wymagający proces, który w efekcie doprowadza do zmęczenia po posiłku.

Nadmiar cukru we krwi uszkadza naczynia krwionośne i mózg (!!!).

Insulinooporność to:

- mały krok od cukrzycy typu 2

- jest powiązana z chorobami serca, udarami, nowotworami, artretyzmem i chorobą Alzheimera (cukrzyca typ 3)

- może indukować nadciśnienie

- wywoływać niealkoholowe stłuszczenie wątroby

- otyłość

- zespól policystycznych jajników

- niepłodność.

Z powodu zmniejszonego wychwytu glukozy przez komórki, skok trójglicerydów i wielka iloścć cukru we krwi powoduje wszelkiego rodzaju stany zapalne i uszkodzenia, które prowadzą do przewlekłych chorób.

Niestety osoby z insulinoopornością są zbyt zmęczone, aby uprawiać sport i mają skłonność do przejadania się, tym bardziej, że ciągle odczuwają głód, jest im zimno i marzą o porcji cukru.

Insulinooporność jest częścią zespołu metabolicznego.

Zespół metaboliczny dotyczy współistnienia zależnych od siebie czynników ryzyka o podłożu metabolicznym, które sprzyjają rozwojowi chorób sercowo naczyniowych (otyłość, nadciśnienie, zaburzenia metabolizmu trójglicerydów i cholesterolu).

Co może wywoływać insulinoporność?

- nieprawidłowa dieta, dieta bogata w cukier, tłuszcze trans, dania typu fast food

- diety wysokobiałkowe i niskowęglowodanowe

- zażywanie niektórych leków (np. antykoncepcja)

- nadmiar stresu

- zbyt krótki sen, ponieważ nieodpowiednia ilość snu sprzyja otyłości a otyłość sprzyja insulinooporności

- zaburzenia odżywiania (bulimia, anoreksja)

- papierosy, alkohol

- zbyt intensywne i częste treningi sportowe

- brak ruchu, otyłość, siedzący tryb życia

- czynniki genetyczne.

Na podłożu genetycznym organizm produkuje hormon o nieprawidłowej budowie (zespół zmutowanej insuliny).

Obniżenie wrażliwości na insulinę może być spowodowane wynikiem nadmiaru hormonów działających przeciwstawnie do insuliny, takich jak:

- kortyzol

- glukagon (hormon odpowiedzialny za przemiany węglowodanowe tak, jak insulina)

- hormon wzrostu

- hormon tarczycy (nadczynność)

- androgeny (hormon męski).

W grupie ryzyka są osoby, których najbliżsi krewni chorują na insulinooporność, cukrzycę, nadciśnienie tętnicze czy otyłość. Początków tego problemu możemy się dopatrywać już w dzieciństwie, a nawet życiu płodowym.

Najczęstsze objawy:

- senność ( nadmierna) po posiłku, szczególnie węglowodanowym

- przyrost masy ciała mimo normalniej diety, najczęściej w obrębie brzucha

- obniżenie nastroju

-„mgła” umysłowa, problemy z pamięcią i koncentracją, rozdrażnienie, notoryczne zmęczenie

- bole głowy i bóle stawów

- zmiany na skórze o typie rogowacenia ciemnego

- uczucie zimna

- częste uczucie głodu ok.2-3 godzin po posiłku

- wzmożony apetyt na słodycze ( nie zawsze), często zaraz po posiłku

- trudności ze zrzuceniem tkanki tłuszczowej, obwód talii większy niż obwód bioder

- wybudzanie się w nocy między godziną 2 a 4

- kłopoty ze skórą (trądzik), nadmierne owłosienie, charakterystyczny cellulit

- częste oddawanie moczu, pragnienie.

Nie każda osoba insulinooporna zachoruje na cukrzycę.

Insulinooporność można wyleczyć. Zależy to od przyczyny jej pojawienia się. W większości przypadków jest to stan, który można odwrócić. W przypadku kiedy insulinooporność pojawia się w wyniku innych chorób, zaburzeń lub jest kwestią genetyczną, wtedy leczenie może być trudne, co nie oznacza, że nie możliwe. Należy pamiętać, że powrót do złych nawyków żywieniowych, brak ruchu, przyrost masy ciała, mogą przyczynić się do ponownego nawrotu choroby.

Nie tak dawno jeszcze o insulinoopornosci mówiono tylko w kontekście osób otyłych, obecnie coraz więcej przybywa osób o szczuplej budowie ciała tym problemem. Są to osoby, które mają prawidłowe BMI, ale występuje u nich insulinooporność, nadciśnienie, podwyższony poziom trójglicerydów, obniżony poziom HDL i cały zespół metaboliczny. Niektóre szczupłe osoby mogą cierpieć na zespół policystycznych jajników, choroby tarczycy, autoimmunologiczne, inne choroby jak serca czy bezdech senny.

Leczenie jest takie samo:

- eliminacja przetworzonej żywności bogatej w cukry proste

- zwiększenie spożycia węglowodanów złożonych, warzyw, zdrowych tłuszczy

- regularne posiłki (!!!), niepojadanie między nimi

- właściwa aktywność fizyczna, eliminowanie stresu i używek.

Suplementacja: 

Korzystne działanie ma witamina D, która obok klasycznego działania nasilającego wchłanianie wapnia, wywiera również wpływ na wydzielanie insuliny, zmniejszając insulino oporność oraz B12, B6, magnez i odpowiednie kwasy tłuszczowe.

Najlepiej badać:

Insulinę i glukozę na czczo, test obciążenia glukozą, Peptyd C oraz hemoglobinę glikowaną. 3 dni przed badaniem nie stosujemy restrykcyjnych diet, nie odstawiamy węglowodanów, minimalizujemy intensywność treningów a dzień wcześniej rezygnujemy.

Warto zrobić jeszcze:

- profil lipidowy

- CRP ultrawrażliwe

- D3 metabolit 25OH, B12, ferrytynę

- morfologię

- badanie ogólne moczu

- próby wątrobowe

- kreatyninę.

Warto wiedzieć, że: 

- waga ani drgnie jeśli w jelitach jest stan zapalny, dlatego warto zwrócić uwagę na probiotyki

- wieprzowina pogłębia stan zapalny w jelitach przy podwyższonym cholesterolu

- DHA i EPA spalają tkankę tłuszczową.